Şarkılarla teşekkür ettiler bana
Büyük beyaz kanatlarını
Kah boydan boya açıp
Kah kapatarak ahenkle
Yükselerek ve alçalarak
Dans ettiler etrafımda
Gözlerine baktım martıların
Kavgacı bir öfkeden
Ya da canhıraş bir telaştan eser yoktu
Usulca parlayan bir yıldız gibi bakıyorlardı
Ne kendilerini anlatmaktı bizlere
Ne de anlamaktı dertleri
Biz zavallı insanları
Bir parça simit uzatıp elimle
Öylece bekledim gelip biri alsın diye
Hiç biri gelmedi, hiç biri güvenmedi bana
Elbette haklıydılar
Yüzyılların birikimiydi bu güvensizlik
Kimse martıları suçlamasın
Onların güvenini biz kaybettik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder