ÜLKE ÖLÜR

Bir baba ölür
Babalar ölür
Çok babalar ölür
Yetim kalan çocuklar
Eşsiz kalan kadınlar
Ağlar
Ağlarlar
Çok ağlarlar
Yetmez
Biz de ağlarız
İçimizdeki hava boşalıp
Nefessiz kalana kadar
Gözlerimiz şişip
Kuruyana kadar göz pınarlarımız
Ağlarız
Ağlarız

Sonra
Bir adam çıkar
Mağrur, tepeden bakan
Şişen gözlerimizin içine baka baka
O ağlayan çocukların
O ağlayan kadınların diyarında
Olağan der
Olağan

Bir baba ölür
Babalar ölür
Çok babalar ölür
Ağlarız
Çok ağlarız
Acımız azalmaz belki
Yine de ayaklanırız zamanla
Hayat devam eder
Acıyla yaşamayı öğreniriz
Lakin
Ne zaman ki o adam
Olağan der ve dönüp gider
O zaman
Ülke ölür
Yok olup biteriz