Daha küçücük, sümüklü bir oğlanken ben
Yılda çok değil bir ay görüp doyamadığım
Karşısında titrerken korkudan
Cesaret almak için arkasından ayrılamadığım
BABAM
Öfkeden kudurtan beni kimi zaman
Cılız ve kırılgan ilk gençlik yıllarımda
Kar gibi yağıp bazı bazı
Sonra bahar güneşi gibi ısıtan
Poyraz olup esen, meltem misali okşayan
BABAM
Dağları esir edip güçlü bedenine
Bir çocuğun oynadığı gibi oynayan toprakla
Onu sevip onu özleyen;
"Ne olur bir parça da bize ver o sevgiden"
Ağlatan, güldüren, kıskandıran
BABAM
Dik durup hep ulu bir Karadeniz ladini gibi
Eğilmektense bir milim
Ölümü coşkuyla kucaklayan
Ve bir kasırga gibi titretip yeri
Bir tayfun gibi ıslatan
Ve görülmemiş bir deprem gibi yarıp toprağı
Sevgiliye koşar gibi koşan
BABAM
