Sonra, zamanla, sporu tanıdım. Futboldan farklı olan sporu. Gerçek sporu. Fenerbahçe sevgisinden uzaklaşmadan sporsever olmaya başladım; sanırım oldum da.
Bugün futbol benim için sosyolojik bir olay olmaktan öte bir anlam taşımıyor. Spor kesinlikle değil. Spor adına ona bağlanıp fanatikleşenler için gerçekten üzülüyorum. Biricik oğlumu, başka pek çok kötü şeyden korumaya çalıştığım gibi bu duruma gelmemesi için de koruyorum. O da benim gibi seviyor Fenerbahçe'yi.
Sevdiğimiz ve büyüklüğünü kıyaslama ihtiyacı hissetmediğimiz Fenerbahçe üç yıldan uzun süredir şike denilen kara lekeyi üzerinde taşıyor. Bugün Yargıtay kararını vermiş; Fenerbahçe şike yaptı diye buyurmuş. Şeriatın kestiği parmak acımaz.
Ben Türkiye'de spor ahlakının olduğuna hiç inanmadım. Hele futbolda. Kim neye inanır bilmiyorum; ama ben şikenin olduğuna inanıyorum. Bu inancım hukuk alt üst edilerek toplanmış delillere dayanmıyor elbette. Ne bir satır tape okudum ne de konuyla ilgili gazete haberlerini.
Kendini taraftarlık duygularından arındırabilmiş aklı başında her insan şike davasının yönlendirilmiş bir operasyon olduğunu görebiliyordu rahatlıkla. Yargının gerçekten bağımsız ve tarafsız olduğunu zannedecek kadar saf değildik. Bugün daha çok insanın kabul ettiği bu gerçeği geçmişte de görmek mümkündü. Yalnızca akıl gözüyle bakmak yeterliydi. Ama bu bakış açısına sahip olmamız, şikenin bütünüyle uydurma, bir hayal ürünü olduğunu sanmamızı da gerektirmiyordu. Taraftarlıktan ve tarafgirlikten sıyrılıp, yine akıl gözüyle bakıldığında bu da açıkça görülüyordu. Şikenin, teşviğin ve adına her ne denilirse, spor etiğine uymayan eylemlerin uçuşup gittiği bir ortamda kurban olarak Fenerbahçe seçilmiş, senaryo yazılmış, rol paylaşımı yapılmış ve oyun sahnelenmeye başlanmıştı.
Farklı sahnelerde farklı kurbanlar için oynanan oyun Kadıköy sahnesinde Fenerbahçe üzerine kuruldu. Son perde de bu gün oynandı.
Diğer sahnelerde diğer kurbanlar acı çektiler, çekmeye devam ediyorlar. Fenerbahçe ailesi olarak biz de çektik ve çekmeye devam etmeliyiz. Çünkü, her ne kadar bu ülkede hukuk denilen şeyin hukuk olmadığını bilsek de ona saygı duymak zorundayız. Bugün birilerinin yaptığı gibi hukukun üstüne çıkmaya çalışmamalıyız. İçinde hak olmayan hukuka saygı duyup, mücadeleye devam etmeliyiz.
Git ver o kupayı Büyük Fenerbahçe. Kim almak istiyorsa alsın. Ve ben de, müzesinde hiç kupa kalmasa da, oğluma neden Fenerbahçe'nin hep en büyük olduğunu ve böyle kalmaya devam edeceğini anlatmaya devam edeyim. Çünkü İslam Çupi'nin dediği gibi;
"Fenerbahçe büyüklüğü ne şampiyonluk büyüklüğü, ne kupa büyüklüğüdür. Onun büyüklüğü başka bir büyüklüktür işte, adı konamaz."
Ve son zamanların en güzel tezahüratında dendiği gibi;
ALİ İSMAİL KORKMAZ FENERBAHÇE YIKILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder